De 12e IJsselloop kent alleen winnaars

Medewerkers en cliënten

De vertegenwoordiging van Lorna Wing bestaat uit medewerkers en een aantal cliënten. Onder leiding van bewegingsagoog Britt Berns begon de voorbereiding al vroeg. Enkele weken voor de 9e april werd er op donderdagmiddagen getraind. “We bouwen het rustig op. De training bestaat uit joggen, wandelen en weer joggen. De meesten bij ons gaan voor de vijf kilometer”, vertelt Britt.

Wouter

Wouter is een van de cliënten die meeloopt. De geplande 15 kilometer zit er voor hem dit jaar niet in, in verband met een blessure. “Maar de vijf kilometer moet lukken“, zegt hij beslist. Wouter heeft altijd veel aan sport gedaan: “Ik heb op hockey gezeten, heb getennist en heb de judosport beoefend. Nu doe ik aan hardlopen omdat ik moet afvallen“, lacht hij. “Trainen lukt nu even niet maar een sigaretje roken kan ook mét blessure.”

Tijmen

Tijmen, ook één van de cliënten die deelneemt, loopt de vijf kilometer samen met Britt. Hij heeft tijdens de trainingen fanatiek meegedaan. “Als Tijmen weet waarvoor hij traint, is hij enthousiast en zet hij zich voor 100% in.  We moeten dus elke keer weer een doel bepalen waar we naar toe werken. Zoals de IJsselloop van volgend jaar, maar dan de tien kilometer“,  aldus Britt.

9 april

Om 13.00 uur staat het vertrek gepland vanaf Lorna Wing. Britt deelt de startbewijzen uit. “Oh nee“, roept Tijmen: “mijn naam staat er verkeerd op!”  Hij kijkt er een beetje ongelukkig bij maar het Dimencetasje met drinken, een stukje Mars en een banaan dat Britt uitdeelt, leidt de aandacht af.
Wouter is te laat. Britt gaat hem halen. Hij loopt de trap af met een sigaret in de hand, pakt zijn startbewijs en het tasje en loopt naar buiten. De spanning is van zijn gezicht af te lezen.
De hele groep fietst gezamenlijk naar het verzamelpunt, de Boreeltuin waar alle Dimence lopers bij elkaar komen. De stemming is een mengeling van plezier en spanning. Of, zoals één van de deelnemers zegt: “Ik ben bang dat ik meer schik heb dan conditie.”
Tijmen is zenuwachtig en drentelt wat heen en weer. Daarbij verliest hij Britt geen moment uit het oog.
Het valt op dat Wouter geen Dimence shirt draagt. “Allemaal kleine maatjes“, is zijn verklaring. Op de vraag of hij veel fans langs het parcours heeft staan, antwoordt hij bloedserieus: “Zo'n 12.000.” Om er meteen achter aan te zeggen: “Nee hoor, alleen mijn familie.”

Daar gaan ze

Dan is het tijd om het startvak op te zoeken. Tijmen en Britt zijn er klaar voor. De vader van Tijmen is zichtbaar trots en geeft zijn zoon een schouderklopje. Wouter is nog even spoorloos maar komt op het laatste moment aangelopen, steekt zijn vuist de lucht in en weg is hij.
Ondanks het warme weer (veel drinken adviseert de organisatie) lopen Britt en Tijmen soepel de vijf kilometer uit. Omdat er onderweg meerdere finishbogen staan, is het voor Tijmen lastig in te schatten hoe ver het nog is. Ik zie hem samen met Britt over de finish komen, met rode wangen en trotse ogen. Gehaald! Wouter haalt mét blessure maar zonder veel problemen de finish.

Deze loop kent geen verliezers

Iedereen heeft de medaille dubbeldik verdiend. De één, Wouter, door het conditioneel vol te houden ondanks de blessure. De ander, Tijmen, door ondanks alle mensen, de muziek, de drukte en de spanning deze 12e IJsselloop tot een  goed einde te brengen. Een prestatie om trots op te zijn! Voor Britt is het niet alleen de vijf kilometer lopen. Zij zorgt ervoor dat iedereen de startbewijzen heeft en het tasje meeneemt. Ze zorgt dat iedereen op tijd en op de goede plaats is en dat iedereen na afloop de fiets terug kan vinden.
Petje af voor alle deelnemers en hun begeleiders..