Ik geef een harde garantie op het resultaat

Frank Steenhuisen was één van de sprekers bij de bijeenkomst ‘parallelle aanpak voor integratie’ die we kort voor de zomer organiseerden. Frank is als senior consultant deskundig op het terrein van vluchtelingen en statushouders. Hij vond het een goede bijeenkomst, maar verder blikt hij liever vooruit: “Ik ben wel nieuwsgierig of organisaties contacten hebben gelegd met gemeenten.” Dat zal blijken bij de volgende bijeenkomst. Tot die tijd praat hij over de aanpak voor integratie met streepjes op de klinkers: “Je móet daar beleid op maken.”

Gemeenten focussen op werk

Eén op de zes gemeenten heeft inburgeringsbeleid. “Vijf gemeenten dus niet,” rekent Frank voor. Gemeenten hebben te maken met AZC’s. En allemaal hebben ze een forse taakstelling voor huisvesting van vergunninghouders. Hij rekent verder: “Ik werk in de gemeente Haren, met 18.000 inwoners en een taakstelling om dit jaar 60 vergunninghouders te huisvesten. Ga er maar aan staan!”

Die mensen moeten immers de weg vinden in ons land, in de gemeente. Liefst in goede gezondheid, met sociale contacten en met werk. “Gemeenten focussen hooguit op dat werk,” weet hij. “Maar als mensen geen dagstructuur hebben, of gezondheidsproblemen, of de taal niet kennen, of geen sociale contacten hebben … met de oude en huidige aanpak vond bijna 70 procent van de inburgeraars definitief geen werk. En de helft zakt voor het verplichte inburgeringsexamen. Hoe spreek je dan van integratie?”

Management moet durven sturen

Voor de gezondheidszorg, inclusief de ggz, heeft Frank dezelfde boodschap: ”Focus niet op één probleem. Hoe kunnen zij beter worden als ze hele dagen thuis zitten, als ze geen werk hebben, of geen contacten hebben en de taal niet kennen.” Dat is iets wat organisaties onderling kunnen verbeteren, maar ook intern kan er wat gebeuren, vindt Frank: “Goede wil van het management is belangrijk, maar daarnaast moet er ook de durf zijn om zo’n proces te sturen. En bijvoorbeeld de resultaten te meten. En om medewerkers mee te nemen in de aanpak.”

Parallelle aanpak gaat een stap verder

Dat is het verschil tussen ongecoördineerd en versnipperd integratiebeleid en een parallelle aanpak. Beleid betekent dat er een visie is, één richting. Maar de parallelle aanpak gaat een stap verder: dan weet je van elkaar wat je doet en dat stem je samen af. “Integratie is iets anders dan aandacht voor de geïsoleerde onderdelen zoals werk vinden, de taal leren of een goede gezondheid,” stelt Frank. In een parallelle aanpak staat de vergunninghouder centraal, in alle 4 leefgebieden (wonen, werken, scholing en gezondheid). Daarvoor is het nodig om samen te werken, in elkaars verlengde en om elkaars kennis en mogelijkheden te benutten.

“Het hangt allemaal met elkaar samen en daarom moet je het ook écht samen doén,” aldus Frank Steenhuisen. Dat gaat over de inhoud, niet over belangen en posities, vindt hij: “We zijn samen verantwoordelijk, gemeenten en organisaties. We moeten dus ook samen om tafel voor gecoördineerde stappen vanuit een heldere visie.”

Je gaat écht meer meters maken

Frank is overtuigd van de parallelle aanpak: “Ik geeft een harde garantie op het resultaat,” belooft hij. “Je gaat écht meer meters maken; voor verbetering van het wij-zij gevoel, voor het vinden van werk, voor inburgeren.”